Şanlıurfaya yaxınlaşdıqca tikililər azalır, yaşıllıqlar tamamilə yoxa çıxır, insan qırmızıya çalan, daha doğrusu, heç yerdə rastlaşmadığı rəngə bürünmüş təpəciklərlə üz-üzə qalır. Bir az niskil, bir az vahimə, bir az da isti. Yuxarıdan baxanda adama elə gəlir ki, Şanlıurfanı böyük bir bellə çeviriblər, bütün tarix – yəni hər şey torpağın altında qalıb...