Əminəm ki, heç kim unutmayıb o səhnəni. Paşinyanın başının dəstəsi ilə Şuşada qurduğu kef məclisini nəzərdə tuturam. Bu yadelli keflənib,özünə oxşayanlarla bir yerdə Şuşada sındıra-sındıra rəqs də etmişdi. Həmin gün bir çoxumuz ”vur Komandir, vur!” deyirdik. Yox, demirdik, tələb edirdik. Vura bilərdikmi? Bilərdik! Haqq da, hüquq da, 44 günlük Vətən Müharibəsində olduğu kimi, o vaxt da bizim tərəfimizdə idi. Amma bu gün erməniləri kənardan dəstəkləyənlərin çılçığırı o zaman bağırtı olacaqdı. Nə haqq, nə hüquq, nə də ki tarixi ədalət bağıranların heç umurunda belə olmayacaqdı. Şəxsən mən şübhə etmirəm, yəqin, sizlər də razılaşarsınız ki, o həyasızlara heç kim, heç nə deməyəcəkdi, yenə bizi günahkar çıxaracaqdılar. Necə ki, son 30 ildə ən güclü, ən ədalətli hesab etdiklərimiz belə, onlara gözün üstdə qaşın var demədi, min bir oyununa göz yumdu, kimlərsə açıq-aşkar işğalçının tərəfində dayandı…