Xəbərlər Departamenti
Hər bir qadın roman kimidir, həm də bir anadır. Hər zaman “cənnət anaların ayağı altındadır” ifadəsini işlədirik. Çox vaxt isə gəlişi gözəl olan cənnəti cəhənnəmə çevirənlər də olur. Bəzən də həyat qadınları elə hadisələr və elə insanlarla qarşılaşdırır ki, onun peşmanlığını zaman ötdükcə dərk edirlər.
Qadın incə məxluqdur…
Eləcə də, “Təmiz dünya” Qadınlara Yardım İctimai Birliyinə sığınan qadınların nə üzlərində təbəssüm var, nə də sevinc dolu həyatları. Orada rahatlıq tapmağa çalışan hər qadın kənardan narahat və çarəsiz görünürdü.
Bu dəfə sığınacağa iki yeni və müxtəlif taleli qadınlar gəlmişdi. Onlardan birinin həyatı nəinki bir roman, hətta bir neçə cilddə yazılmış kitaba bərabərdir.
Həyatı bir neçə cilddə yazılmış kitaba bərabər olan 38 yaşlı Gülay çox keşməkeşli yollardan keçib. Yaşından qoca görünən qadının keçdiyi keşməkeşli yol dişini tökmüş və saçını ağartmışdır. Onun hekayəsini qələmə almaq da çox çətindir.
Əvvəlcə bizimlə danışmağa çəkinir. Çünki istəmirdi ki, onun sığınacaqda olduğunu kimsə bilsin…
– Gülay, nə vaxt sığınacağa gəlmisən və buraya gəlməyinə səbəb nədir?
– Əslən Ərdəbildənəm. Ancaq Bakıda, Yeni Günəşlidə yaşamışıq. Küçələrdə qaldığım üçün məni bir tanışım buraya yönəltdi. Ən çox da atam rəhmətə gedəndən sonra qara günlərim başladı. Ailəm dağıldı, balalarım pərən-pərən düşdü, özüm də qapılarda qaldım.
Göz yaşları içində boğulur, udqunmağa çətinlik çəkir. Sonra gözünü silib, davam edir:
– Mənə dedilər ki, xəstə var, ona baxmaq lazımdır. O da başqa şey çıxdı… (susur)
– Başqa şey nə?
– Sən demə, mənim xəstə kimi baxmağa getdiyim kişinin məqsədləri başqa imiş. Bakıdan Tovuza çörək dalınca getdim. Düşündüm, yaşlı kişidir, baxaram həm pulumu qazanaram, həm də balalarımı yenə başıma yığıb, onların təminatını ödəyərəm. O mənim başıma elə oyunlar açdı ki, yadıma düşəndə hələ də dəhşətə gəlirəm (gözləri dolur, başın aşağı salıb, əllərini bir-birinə var gücü ilə sıxır). O məni elə hala salmışdı ki, oradan çıxmaq mümkün deyildi.
– Neçə müddət orada qaldın?
– 2 ay. Boğulurdum, kişinin hər hərəkəti mənə acıq gəlirdi. O qədər bezdim ki, axırda özümə qəsd elədim. Qollarımı kəsib-doğradım.
Kəsdiyi qolunu göstərir…
– Gülay, kişiyə baxmağı sənə kim demişdi, kim aparmışdı?
– Əvvəl Elektron Ticarətdə şöbə müdiri işləmişəm, sonra isə uşağa baxmışam. Bu, kişidən öncə imkanlı ailənin uşağına baxırdım. Elə alındı ki, mən uşağa baxmağı dayandırdım və işdən çıxdım. Bir müddət bekar qaldım və iş axtarmağa başladım. Təsadüfən yolda bir qadınla tanış oldum, söhbət əsnasında iş axtardığımı dedim. O da mənə Tovuzda qoca kişiyə baxmaq lazım olduğunu dedi. Mən də razılaşıb, koordinatları götürdüm və elə oldu ki, oraya getdim. Qalıb işləməyə razı idim (susur).
Bir neçə dəqiqə danışmaq istəmir. Söhbət etdikcə həyəcan keçirtdiyini və həmin anları yenidən yaşadığını hiss edirəm… Beş dəqiqə düşünür və söhbət davam edir:
– Elə vəziyyətdə idim ki, hər şeyə razılaşmağa hazır idim. Çünki qızım da məndən imtina etdi, qaldım çıxılmaz vəziyyətdə. Oğlum da atasının yanına getdi. Mən qaldım tək…
Kişi mənə hər gün “sənə bu qədər xərc çəkmişəm” deyib, onunla cinsi əlaqədə olmağa məcbur edirdi. İyrənirdim ondan… Mənə əlavə heç nə almamışdı ki… Nə alıbsa bişirmişəm, o da yeyib, mən də. Hər gün mənimlə dalaşırdı, çünki onun istədiyini etmirdim. Deyirdim ki, mən buraya sənə baxmağa gəlmişəm. Cinsi əlaqəyə görə gəlsəydim, Bakıda nə çox kişi var, elə orada kefimi çəkib, pulumu qazanardım da (əllərini ayaqlarının arasında gizlədir və hönkürtü ilə ağlayır).
– Necə çıxa bildin oradan?
– Ayın 3-ü anamın ildönümü idi. Ona dedim ki, mən Bakıya getməliyəm. Ancaq onu aldatdım ki, arxayın ol, qayıdacam. O da məni ayın 2-si 35 manat pul verib yola saldı. İndi dayanmadan hər gün zəng edir. Axırda cavab verdim telefona, dedim ki, gəlməyəcəm, məni gözləmə. Sənə də nə borcum varsa, deyərsən, göndərəcəm. Telefonda nə qədər yalvardı ki, qayıt gəl, səhv eləmişəm. Mən məhəl qoymayıb telefonu söndürdüm. Həm də sonradan eşitmişdim ki, kənddə hamıya yayıb ki, guya mən onun arvadıyam. Mən ailə qurmaq istəsəydim, uşaqlarımın atası da subaydır, onunla təkrar evlənərdim də, ya da ki, şəhərdə birini tapardım.
– Bəs sizin həyat yoldaşınız hanı, ayrılmısınız ondan?
– Həyat yoldaşım mənə bacımla xəyanət etdi.
Hönkürtü ilə ağlayır. Sağ əli ilə gözlərini gizlədir, sol əli ilə də ürəyini sıxır…
– Mən onu bacımla eyni yataqda tutdum. Ancaq heç kimə heç nə demədim. Ondan sonra 13 il yenə bir yerdə yaşadıq. Bacım da bizdə qalırdı, keçirdilər başqa otağa, dəfələrlə öpüşdüklərini görüb, qayıdırdım otağa. Susurdum, heç birinə heç nə deyə bilmirdim. Bütün ağrı-acılara dözüb, biabırçılıq olmasın deyə göz yumurdum.
– Yoldaşınızla necə tanış olmuşdunuz?
– Yoldağım hərbçi idi. O məni qonşumuza gəlib-gedəndə görmüşdü. Və biz ailə qurduq. Ondan bir qız, bir oğlum oldu. Bilirsiz, bütün acılara və xəyanətə övladlarıma görə dözürdüm ki, ailəm dağılmasın. Amma…
– Amma nə?
– Biz 16 il ailəli olduq. Bacım gəlib bizdə yaşayırdı. Onun yoldaşımla əlaqəsini evliliyimizin 3-cü ilində bilmişdim. Həmin vaxtlar oğlumun heç bir yaşı da yox idi.
– Bəs bacınla yoldaşın arasında olan münasibəti necə bildin?
– Mənim anam Tərtər rayonundandır. Anam rəhmətə gedəndə biz onu Tərtərdə dəfn etmişdik. Onun ilini Tərtərdə verməli olduq. Elə oldu ki, uşaqlar balaca idi, yoldaşımı da işdən buraxmadılar deyə bacımı bizdə qoymalı oldum. Uşağın birini evdə qoydum. Çünki tez gedib qayıdacaqdım. Elə oldu ki, ilin səhəri mən qayıtdım. Evə çatanda qapı bağlı olduğu üçün döymədim. Üstümdə açar var idi deyə öz açarımla açdım. Otağıma keçəndə… (ağlayır).
Halı pisləşir. Söhbətə ara veririk… Su içib özünə gəlir:
– Otağıma keçəndə ərimlə bacımı eyni yataqda gördüm. Həmin anlar indi də yadıma düşəndə özüm zümdən iyrənirəm. Kaş ki, belə olmazdı. Kaş ki…
– Bacın subay idi?
– Hə, subay idi. Ancaq heç kimə də heç nə demədim. Sakitcə uşağımı götürüb qonşuya keçdim. İki gün onlarda qaldım. Sonra elə oldu ki, atamgil bizə gəldilər. Onlar heç nə bilməsinlər deyə, məcbur qalıb evə qayıtdım.
– Atana niyə demədin ki, bacını aparsın?
– Bacımı mən özüm gətirmişdim ki, uşaqları saxlamağa kömək etsin. Atama birdən-birə elə desəydim, şübhələnərdi. Arada qan düşməsin deyə 16 il susub dözdüm. Atam gedəndən sonra ikisini də otuzdurub söhbət etdim. Dedim ki, əgər bir-birinizi istəyirsinizsə, mən çıxım gedim. Bacım dedi ki, sənin artığına qalmamışam. O sözdən sonra fikirləşdim ki, qardaşıma desəm, ikisini də öldürəcək, həm öz həyatını məhv edəcək, həm də bunları. Mən də rüsvay olacam. Rüsvay olmayım deyə bacımın əməllərinə illərlə oturub dözdüm.
– Sən onlarla danışandan sonra da onların münasibəti davam etdi?
– Hə… Onlarla söhbətdən sonra münasibətlərini daha da gücləndirdilər. Daha arxayın oldular da. Mən evdə ola-ola, qulağım eşidə-eşidə yüz oyundan çıxırdılar. Ərim məni cırıq ayaqqabıda gəzdirirdi, ancaq ona 50 dollarlıq ayaqqabı alırdı. O vaxtlar da 50 dollar böyük pul idi (əli ilə göstərir). Bir dəfə də qızımın 13-14 yaşı vardı, xəstəxanada idi. Uşağı xəstəxandan çıxarıb evə gəldim. Biz həyət evində qalırdıq. Qızım məndən qabaq qaçıb, qapını açanda bacımla yoldaşımı necə görmüşdüsə, qabağıma qaçıb dedi ki, ana, evə getməyək, mən o evə getmək istəmirəm. Nə qədər soruşdum, nə olub, heç nə demədi. Bircə bunu dedi ki, mən nə atamı, nə də xalamı heç vaxt görmək istəmirəm. Mən də qızımın bu sözündən sonra boşanmağa qərar verdim.
– Bacın ailə qurub?
– Bəli, hazırda ailəlidir, iki uşağı da var. O, bir oğlana qoşulub qaçmışdı. Biz heç birimiz onun toyunda iştirak etmədik. Çünki bizim nəsildə qoşulub qaçan qızı heç kim danışdırmır. Bacım elə bir oğlanla ailə qurdu ki, 8 il onun əri heç yerə getməyə, heç kimlə danışmağa icazə vermədi.
– Boşandınız. Sonra nələr baş verdi?
– Ayrıldım və Nəşriyyatın yanında kirayə ev tutdum, uşaqlarımla orada qaldım. Yağışdan çıxıb, yağmura düşdüm.
“Ah” çəkir və bir neçə dəqiqə susur…
– Yağışdan çıxıb, yağmura düşdün?
– Elektron Ticarətdə işləyəndə bir oğlanla tanış oldum. Onlar bizə müştəri kimi yaxınlaşanda tanışlığımız baş tutmuşdu. O vaxt da gözəl idim. İndiki halda deyildim. Həmişə düşünürdüm ki, bəlkə də sevsəm, hər şey dəyişər.
Telefonunda köhnə şəkillərini göstərir:
– Görürsünüz də şəkillərdə necə idim. Ancaq içimdə intiqam hissi vardı. Elə halda idim ki, hamıdan heyif çıxmaq istəyirdim. Ancaq alınmadı. Yenə də uduzan mən oldum. Tanış olduğum oğlan subay idi, hətta məni evlərinə də aparmışdı. Ailəsi ilə də tanış eləmişdi.
– Sonra nə oldu?
– Ayrıldıq…
– Niyə?
– O da mənə xəyanət edirdi. 3 il bir yerdə olduq. Sonralar xəyanətini tutdum və uzaqlaşdım. Elə günlərim olub ki, o oğlanla bir yerdə olanda hər dəfə xəyanətini gördükcə Nəsimiyə (həyat yoldaşı) zəng edib, saatlarla telefonda dost kimi dərdləşirdim.
– Həyat yoldaşın bilirdi subay oğlanla yaşadığını?
– Bəli, bilirdi.
– Neçə ildir həyat yoldaşından ayrılmısan?
– 5 ildir…
– İndi övladların haradadır? Başına gələnləri bilirlər?
– 2016-cı ilin avqustuna kimi övladlarım mənimlə idi. Sonra elə oldu ki, mən işsiz qaldım, kirayə pulunu verə bilmədim, maddi vəziyyətim olduqca ağırlaşdı deyə onlar da məni atdılər. Afət (qızı- red.) ali təhsil alır, onu mən oxutdum. İndi məni saymır (ağlayır).
– Səni niyə atdı?
– İndi onun istədiyi pulları ona verə bilmirəm deyə məni atdı. Mənə deyir ki, “neyləyirəm sənin kimi ananı, bir ana ki qızına 30 manat pul verə bilmirsə, o nə anadır”. Ancaq mən ailəmi qızıma görə dağıtdım, o xoşbəxt olsun deyə. Mənim uşağına baxdığım o imkanlı ailə vardı ha, qızım indi orada qalır. Qadının əri xarici ölkədədir. O da öz anası və bir uşağı ilə yaşayır. Onlar qızımı çox istəyirdilər. Qızım həm oxuyur, həm də uşaq hazırlaşdırır. Yaxşı ailədirlər, onlardan qızıma zərər gəlməz. Bundan arxayınam. Sadəcə qızım müstəqil yaşamaq istəyir. Nə atasını sayır, nə məni. İlkin (oğlu) atasının yanındadır. Atası da deyir ki, mənim o adda qızım yoxdur. Ancaq İlkin aradabir bacısıyla görüşür, əlaqə saxlayır.
– Bütün bu yaşadıqlarından sonra həyat yoldaşından ayrılmağa peşmansan?
– Hə, çox peşmanam. Kaş ayrılmazdım. Mən qızıma görə o addımı atdım. Bilsəydim, qızım belə edəcək, ayrılmazdım. Mən xəyanətə dözürdüm də…
– Boşanandan sonra bacınla görüşmüsən?
– Atamın ilində görüşdük, yenə heç nə demədim. Ancaq camaat arasında elə-belə danışdırdım. Onun heç özü də xoşbəxt deyil. Çünki onun yoldaşı ərimlə onun arasında olan münasibəti bildi. Və gecə ilə durub gəldi, “Gülay, sən bu neçə ili necə dözmüsən? Niyə indiyə qədər heç kimə heç nə deməmisən”,- dedi. Atam da elə bu haqq-hesabları biləndən sonra ürəyi partlayıb öldü. Aygün (bacısı) bir nəfsinin badına hamının axırına çıxdı.
– Gülay, sığınacaqdasan. Bundan sonra nə etmək fikrindəsən?
– İş tapıb işləmək istəyirəm, başqa heç nə. İşləyən kimi qızımı yanıma gətirəcəm. Yenə əvvəlki kimi ona baxacam.
– Səndən imtina edən qızına hələ də nəsə etmək fikrindəsən?
– Məni həyata bağlayan odur. Mənə bircə dəfə də olsun desə ki, “ay ana, hər şey yaxşı olacaq”, bəlkə də gücüm-qüvvətim əvvəlki kimi olar. Bayram günü telefonda ona yalvardım ki, danış mənimlə, heç olmasa səsini eşidim. Dedi ki, “mənə 30 manat tapa bilmirsən. Neyləyirəm səni…”
Bütün həyatımı ona qurban vermişəm (ağlayır). Bu vəziyyətdə qızımın qarşısına çıxmaq istəmirəm. Sadəcə özümü bərpa etmək istəyirəm, o itən mənliyimi…
Gülay söhbəti kəsib, otağa girən qadından su istəyir. Su bir az gecikir…
– Bəs qızının taleyində hansısa bədbəxtlik baş versə, kimdir günahkar?
– Mənəm…
Gülayın istədiyi suyu bir neçə dəqiqə gecikdirsələr də, nəhayət, gətirirlər. Biz də söhbəti yekunlaşdırıb, onu öz dərdləri ilə baş-başa buraxıb sığınacağı tərk edirik.
www.yenicag.az
